กาลาเทีย-Galatians บทที่ 2

กาลาเทีย 2:1 แล้วอยู่ต่อมาอีกสิบสี่ปี ข้อยจั่งได้ขึ้นไปเมืองเยรูซาเล็มอีก กับบารนาบัส แล้วพาทิตัสไปนำ 

กาลาเทีย 2:2 ข้อยได้ขึ้นไปตามนิมิตหมายจากพระเจ้า จั่งนำเรื่องข่าวประเสริฐที่ข้อยประกาศให้พวกต่างซาติฮั่น ไปเว้าปันเขาฟัง แต่ได้เว้าปันพวกผู้หลักผู้ใหญ่อยู่ฮั่นฟังเป็นการส่วนโต คั่นบ่ซั่น หย้านว่าการที่ข้อยได้ประกาศมาแล้วฮั้น กับยังประกาศอยู่ อาจเปล่าประโยชน์ซื่อๆ 

กาลาเทีย 2:3 แล้วเถิงแม่นว่าทิตัส ซึ่งเป็นคนกรีก ที่บ่เฮ็ดสุหนัตแบบคนยิว ได้ไปนำ พวกเขาบ่ได้พยายามบังคับลาวให้เฮ็ดสุหนัตนำเขา

กาลาเทีย 2:4 อันนี้กะย้อนว่ามีพวกพี่น้องจอมปลอมได้เข้ามา แนะนำด้วยทางลับให้เฮ็ดแนวฮั่น (คือพวกฮั้นได้แอบเข้ามา เพื่อจอบเบิ่งพวกเฮาที่มีเสรีภาพในพระเยซูคริสต์ อยากให้เฮาถืกผูกมัดไว้ในกฎเกณฑ์คือเขา)

กาลาเทีย 2:5 ซึ่งพวกเฮาบ่ได้ยอมเลย แม้นแต่โมงเดียว เพื่อว่าหลักความจริงของข่าวประเสริฐสิได้คงอยู่นำพวกเจ้าต่อไป

กาลาเทีย 2:6 แต่ฝ่ายพวกผู้หลักผู้ใหญ่ฮั้น ที่มีซื่อเสียงว่าเป็นผู้สำคัญ (สิเป็นอีหยังกะตาม ข้อยกะบ่สนเลย ย้อนพระเจ้าบ่เห็นแก่หน้าผู้ใด) คือพวกนี้ที่ว่าเป็นผู้สำคัญฮั้น พวกเขาบ่ได้เพิ่มความเข้าใจอีหยังให้ข้อยเลย

กาลาเทีย 2:7 แต่ตรงกันข้าม บัดพอพวกเขาเห็นว่า การประกาศข่าวประเสริฐต่อคนต่างซาติ ผู้บ่ถือสุหนัต ได้โปรดมอบไว้กับโตข้อย คือจั่งที่การประกาศข่าวประเสริฐต่อคนยิว ผู้ถือสุหนัต ได้โปรดมอบไว้กับเปโตร

กาลาเทีย 2:8 (คือเพิ่นผู้ที่เฮ็ดงานในโตเปโตรให้เป็นทูตพิเศษต่อคนยิว กะได้เฮ็ดงานในโตข้อยคือกัน ให้เป็นทูตพิเศษต่อคนต่างซาติ)

กาลาเทีย 2:9 แล้ว บัดพอพวกยากอบ เคฟาส (ที่อื่นว่า เปโตร) กับยอห์น ที่คนถือว่าเป็นผู้หลักผู้ใหญ่อยู่ฮั่น เข้าใจว่าพระเจ้าได้มอบหมายพระคุณในการประกาศนี้ไว้ให้โตข้อย พวกเขากะเห็นดีเห็นซอบนำ เลยให้ความฮ่วมมือกับข้อย พร้อมบารนาบัส ว่าพวกเฮาควรสิไปหาคนต่างซาติ แล้วพวกเขาสิไปหาพวกคนยิวผู้ถือสุหนัต

กาลาเทีย 2:10 เพียงแต่พวกเขาได้ขอร้อง บ่ให้พวกเฮาลืมคนทุกข์คนยากอยู่ทางฮั่น ซึ่งโตข้อยมีใจว่าสิบ่ลืมเขาอยู่แล้ว

กาลาเทีย 2:11 แต่ว่าตอนเปโตรมาเยี่ยมอยู่เมืองอันทิโอก ข้อยจำเป็นต้องต่อว่าลาวต่อหน้าเลย ย้อนลาวได้เฮ็ดแนวบ่ถืกบ่แม่น

กาลาเทีย 2:12 คือว่า ก่อนที่คนยิวผู้ลางคนที่เป็นหมู่ของยากอบได้มายาม เปโตรกะมักสิฮ่วมกินข้าวกับพวกคนต่างซาติ แต่บัดพวกยิวฮั้นมาฮอดแล้ว เปโตรเลยถอนโตแยกออกจากคนต่างซาติไป ย้อนเกรงใจเห็นแก่พวกยิวที่มาฮั่น 

กาลาเทีย 2:13 แล้วพวกคนยิวผู้อื่นๆ ที่ฮับเซื่ออยู่ฮั่น พอเห็นกะเลยแยกโตออกเฮ็ดเป็นคนหน้าซื่อใจคดคือกัน จนบารนาบัสกะยังยอมเฮ็ดไปนำเขา 

กาลาเทีย 2:14 แต่พอข้อยเห็นพวกเขาเฮ็ดแนวบ่สัตย์ซื่อต่อความจริงในเรื่องข่าวประเสริฐ ข้อยกะเลยท้วงเปโตรต่อหน้าคู่คนอยู่ฮั้นว่า “คั่นเจ้าผู้เป็นคนยิว อยู่อย่างคนต่างซาติได้ เป็นหยังเจ้าอยากบังคับพวกคนต่างซาติหนิ ให้อยู่อย่างเป็นคนยิว”

กาลาเทีย 2:15 คือพวกเฮาที่เกิดมาเป็นซาติยิวโดยธรรมซาติ จั่งถือว่าบ่ได้เป็นคนบาปคือคนต่างซาติฮั้น

กาลาเทีย 2:16 จั่งฮู้กันว่า บ่มีใผสิเป็นคนซอบธรรมต่อพระเจ้าได้โดยอาศัยการปฏิบัติตามกฎบัญญัติฮั่น แต่ด้วยการเซื่อเพิ่งในพระเยซูคริสต์ ซึ่งแม้นแต่พวกเฮากะยังเซื่อในพระเยซูคริสต์เพื่อเป็นคนซอบธรรมได้โดยเซื่อเพิ่งในเพิ่น ย้อนว่า บ่มีใผสามารถเป็นคนซอบธรรมต่อพระเจ้าได้โดยการปฏิบัติตามกฎบัญญัติเลย

กาลาเทีย 2:17 แต่ว่า บัดพวกเฮาหวังเพิ่งสิเป็นคนซอบธรรมโดยทางพระเยซูคริสต์ แล้วบัดเห็นว่า พวกเฮายังเป็นคนบาป สิหมายความว่า พระเยซูสนับสนุนการเฮ็ดบาปบ้อ ขอตอบว่าบ่แม่นเลย 

กาลาเทีย 2:18 คือคั่นข้อยคืนไปก่อแนวเก่าขึ้นมาอีก ที่ข้อยได้ลื้อลงแล้ว กะแสดงว่าข้อยกลับเป็นผู้ละเมิดคือเก่า

กาลาเทีย 2:19 คือข้อยได้ตายจากอำนาจของกฎบัญญัติแล้ว ย้อนถืกประหารโดยมาตราการของกฎบัญญัติฮั้น เพื่อข้อยสิมีซีวิตอยู่ได้เพื่อพระเจ้า 

กาลาเทีย 2:20 คือข้อยถืกขึงไว้กับพระคริสต์แล้ว ข้อยจั่งบ่มีซีวิตอยู่ต่อไป แต่เป็นซีวิตของพระเยซูคริสต์อยู่ในโตข้อยต่างหาก จั่งซั้นซีวิตที่ข้อยมีอยู่หนิ ข้อยมีโดยการเซื่อเพิ่งในพระบุตรของพระเจ้า ผู้เพิ่นได้ฮักแพงโตข้อย กับได้สละเพิ่นเองเพื่อโตข้อย

กาลาเทีย 2:21 ข้อยจั่งบ่เนรคุณพระคุณของพระเจ้าเลย ย้อนว่า คั่นการเป็นคนซอบธรรมต่อพระเจ้าได้โดยทางกฎบัญญัติฮั้น กะแสดงว่าพระเยซูคริสต์ตายโดยเปล่าประโยชน์ซื่อๆ
////////// ////////// //////////