ยากอบ – James บทที่ 4

ยากอบ 4:1 การสงครามกับการทะเลาะวิวาทกันอยู่ในพวกเจ้ามาแต่ใส บ่แม่นมันมาจากราคะตัณหาของพวกเจ้าบ้อ ที่ต่อสู้กันในหมู่สมาซิกของพวกเจ้า 

ยากอบ 4:2 พวกเจ้ามีความอยากได้ แต่บ่ได้ฮับ กะเลยฆ่าฟันกันย้อนความโลภ แต่ยังบ่ได้เลย พวกเจ้ากะเลยต่อสู้เฮ็ดสงครามกัน กะยังบ่ได้อีก ย้อนพวกเจ้าบ่ได้อธิษฐานวอนขอ 

ยากอบ 4:3 บัดพวกเจ้าวอนขอ กะบ่ได้ฮับคือเก่า ย้อนเจ้าขอผิด มุ่งหวังอยากได้เพื่อสนองราคะตัณหาของโตเอง 

ยากอบ 4:4 โอ้ พวกเจ้าซู้ซายญิงทั้งหลายเอ้ย พวกเจ้าบ่ฮู้บ้อว่า การเป็นมิตรกับโลกนี้ เฮ็ดให้เป็นศัตรูกับพระเจ้า จั่งซั้น ผู้ใดมักเป็นมิตรกับโลก ผู้ฮั้นกะเฮ็ดให้โตเองเป็นศัตรูกับพระเจ้า

ยากอบ 4:5 หรือว่า พวกเจ้าคึดว่าพระคำกล่าวไว้อย่างบ่มีประโยชน์บ้อ ที่ว่า “พระวิญญาณที่สถิตอยู่ในพวกคนเฮากะหวงแหน มีความฮักหลายต่อพวกเฮา” 

ยากอบ 4:6 แต่พระเจ้าจั่งประทานพระคุณเพิ่มให้อีก จั่งซั้น ผู้ฮั้นจั่งเว้าว่า “พระเจ้าต่อสู้ผู้เย่อหยิ่งจองหอง แต่ได้ประทานพระคุณให้ผู้ที่มีใจถ่อม”

ยากอบ 4:7 จั่งซั้น ให้ยอมอยู่ใต้พระเจ้า ให้ต่อต้านเจ้ามารซาตานเด้อ แล้วมันสิหนีจากเจ้าไป 

ยากอบ 4:8 ให้เข้าใกล้ซิดกับพระเจ้าเด้อ แล้วเพิ่นสิเข้าใกล้ซิดกับเจ้า โอ้ คนบาปทั้งหลายเอ้ย ให้ขัดล้างมือของเจ้าให้สะอาดเด้อ แล้วเจ้าผู้สองจิตสองใจเอ้ย ให้ซำระจิตใจของโตให้บริสุทธิ์เด้อ 

ยากอบ 4:9 ให้โศกเศร้าเป็นทุกข์เด้อ กับให้ฮ้องไห้เสียใจเด้อ คือให้เสียงหัวของเจ้ากลายเป็นเสียงโศกเศร้าฮ้องไห้เด้อ กับให้ความดีอกดีใจของเจ้ากลายเป็นความหนักอกหนักใจเด้อ

ยากอบ 4:10 คือให้พวกเจ้าถ่อมโตถ่อมใจลง ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าเด้อ แล้วเพิ่นสิยกซูเจ้าขึ้น

ยากอบ 4:11 พี่น้องทั้งหลายเอ้ย อย่าเว้าใส่ร้ายต่อกันและกันเลยเด้อ คือผู้ที่เว้าใส่ร้ายตัดสินพี่น้องของโตฮั้น กะได้เว้าใส่ร้ายตัดสินกฎบัญญัติ แล้วคั่นเจ้าตัดสินกฎบัญญัติฮั้น เจ้าบ่แม่นคนเฮ็ดตามกฎบัญญัติอีกต่อไป แต่กลายเป็นผู้พิพากษาฮั่นซ้ำ 

ยากอบ 4:12 คือ มีแต่ผู้เดียวที่ออกกฎบัญญัติฮั้น แม่นผู้เดียวกันที่สามารถซ่อยกอบกู้ให้รอดได้ หรือสามารถส่งไปสู่ความพินาศกะได้ แต่สำหรับเจ้า แม่นผู้ดีมาแต่ใสล่ะ จั่งมีสิทธิ์ตัดสินผู้อื่น 

ยากอบ 4:13 นี่แน่ะ เจ้าผู้ที่เว้าว่า “มื้อนี้หรือมื้ออื่นเฮาสิเข้าไปในเมืองฮั้นเมืองนี้ กับสิอยู่หม่องฮั้นปีหนึ่ง แล้วสิค้าขายได้กำไร”

ยากอบ 4:14 แต่ว่า พวกเจ้าบ่ฮู้บ้อว่า ในมื้ออื่นฮั้นอาจสิมีเหตุอีหยังเกิดขึ้น คือ ซีวิตของเจ้าเป็นอีหยังแหน่ มันกะเป็นคือหมอกที่เห็นอยู่แต่บุดเดี๋ยวหนึ่ง แล้วมันกะสิหายแวบไป 

ยากอบ 4:15 แต่ว่า พวกเจ้าควรสิกลับเว้าว่า “คั่นองค์พระผู้เป็นเจ้าสิได้โปรด ผู้ข้าสิมีซีวิตอยู่ต่อ กับสิเฮ็ดแนวนี้หรือแนวฮั้น” 

ยากอบ 4:16 แต่ในบัดนี้ การโอ้อวดของพวกเจ้าแนวนี้เป็นการเย่อหยิ่ง ซึ่งการโอ้อวดจั่งซั้นเป็นความซั่วทั้งเมิ้ด

ยากอบ 4:17 จั่งซั้น ผู้ใดฮู้จักเฮ็ดการดี แต่กลับบ่ได้เฮ็ด มันเป็นบาปสำหรับเขา
////////// ////////// //////////