ฮีบรู – Hebrews บทที่ 6
ฮีบรู 6:1 จั่งซั้น ให้เฮาผ่านพ้นคำสอนพื้นฐานเรื่องพระคริสต์ไป แล้วให้เฮาก้าวหน้าไปสู่ความบริบูรณ์ในการเป็นผู้ใหญ่ทางความเซื่อ จั่งบ่ต้องวางพื้นฐานในเรื่องการกลับใจเรื่องการกระทำที่บ่ให้ซีวิต กับเรื่องการฮับเซื่อ
ฮีบรู 6:2 กับคำสอนเรื่องการฮับจุ่มน้ำ การวางมือ การเป็นขึ้นมาจากตาย กับการพิพากษาลงโทษอันบ่สิ้นสุดฮั้น
ฮีบรู 6:3 แล้วพวกเฮากะสิไปเถิงอยู่ คั่นพระเจ้าอนุญาต
ฮีบรู 6:4 ย้อนว่า มันเป็นไปบ่ได้เลยที่คนพวกฮั้นซึ่งเคยได้ฮู้ได้เห็นความเป็นจริงมาแล้ว กับได้ซิมเบิ่งรสซาดของสิ่งดีเลิศจากสวรรค์ กับได้ฮ่วมกันฮู้เห็นกิจการของพระวิญญาณ
ฮีบรู 6:5 แล้วได้ซิมเบิ่งรสซาดของพระคำอันดีงามของพระเจ้า กับเรื่องอำนาจมหัศจรรย์ต่างๆ อันยิ่งใหญ่ของยุคที่สิมาในภายหน้าฮั้น
ฮีบรู 6:6 คั่นเขาหลงเดินออกไปแล้ว มันกะเป็นไปบ่ได้เลยที่สิให้เขาคืนมากลับใจได้ ย้อนเขาได้ปฏิเสธขึงพระบุตรของพระเจ้าไว้เทิงหลักประหารอีกเทื่อหนึ่ง ให้อับอายในที่สาธารณะ
ฮีบรู 6:7 พวกนี้เปรียบคือจั่งพื้นแผ่นดินที่ได้ดูดดื่มน้ำฝนที่ตกลงมาอยู่เรื่อยๆ จั่งมีผักมีหญ้างอกขึ้นมา เป็นประโยชน์ให้กับผู้ที่ได้ขุดได้เฮ็ดนำดินฮั่น เป็นพระพรมาจากพระเจ้า
ฮีบรู 6:8 แต่คั่นว่า ดินฮั้นมีแต่ป่งเป็นเสี้ยนเป็นหนาม มันสิถืกปฏิเสธถิ้ม ใกล้สิเถิงการสาปแซ่งแล้ว ซึ่งตอนสุดท้ายกะสิถืกเผาไฟ
ฮีบรู 6:9 แต่ว่า พี่น้องที่ฮักเอ้ย เถิงแม้นว่าพวกเฮาเว้าจั่งซี้ กะยังมีความมั่นใจเถิงพวกเจ้า เอ้อ ว่าพวกเจ้าคือสิได้ดีกว่านี้อยู่ดอก เถิงผลแห่งความรอด
ฮีบรู 6:10 คือ พระเจ้าบ่ได้ขาดความยุติธรรม ที่เพิ่นสิลืมการงานที่พวกเจ้าได้เฮ็ดมาแล้ว ด้วยความฮักแพง ซึ่งพวกเจ้ามีต่อพระนามของเพิ่น ที่พวกเจ้าเคยฮับใซ้คนของพระเจ้า แล้วกะยังฮับใซ้อยู่
ฮีบรู 6:11 แล้วพวกเฮามีความปรารถนาให้พวกเจ้าว่า อยากให้คู่คนสำแดงโตเองว่า มีใจเต็มด้วยความหวังอันมั่นคงจนกว่าสิฮอดบั้นปลาย
ฮีบรู 6:12 เพื่อพวกเจ้าสิบ่กลายเป็นคนขี้คร้านเซ่อซ่า แต่ให้เลียนแบบตามคนผู้ที่อาศัยความเซื่อ กับความหมั่นเพียร จั่งมีส่วนในคำมั่นสัญญาเป็นมรดก
ฮีบรู 6:13 คือ บัดพระเจ้าได้เฮ็ดคำมั่นสัญญาไว้ให้เฒ่าอับราฮัมฮั่น เพิ่นจั่งให้คำปฏิญาณไว้กับโตเพิ่นเอง ย้อนว่าบ่มีใผเป็นใหญ่เท่าเพิ่น
ฮีบรู 6:14 เพิ่นจั่งเว้าว่า “เฮาสิให้พรต่อเจ้าอย่างแน่นอน กับสิให้เผ่าพันธุ์ลูกหลานของเจ้าเพิ่มทวีขึ้นอย่างหลาย”
ฮีบรู 6:15 จั่งซั้นล่ะ บัดเฒ่าอับราฮัมได้อดทนคอยถ้าด้วยความหมั่นเพียรแล้ว ลาวกะได้ฮับพรตามคำมั่นสัญญาฮั้น
ฮีบรู 6:16 คือ คนมักมีการปฏิญาณต่อหน้าผู้ที่เป็นใหญ่กว่าโตเอง ด้วยว่า คำสัจจะฮั้นเป็นคำยืนยันขั้นเด็ดขาด โดยได้ปิดการบ่ลงลอยกัน
ฮีบรู 6:17 ส่วนพระเจ้าบัดเพิ่นอยากสิสำแดงให้ผู้ที่ฮับคำมั่นสัญญาเป็นมรดกฮั้นฮู้ให้แน่ใจว่า ความตั้งใจของเพิ่นสิบ่ได้เปลี่ยนแปลงไป เพิ่นจั่งได้ให้คำปฏิญาณไว้ตามประเพณีของคนเฮา
ฮีบรู 6:18 จั่งซั้น พวกเฮามีหลักความจริงที่เซื่อถือได้ ด้วยสองประการที่บ่มีการเปลี่ยนแปลง คือ มันเป็นไปบ่่ได้เลยที่พระเจ้าสิบ่สัตย์ซื่อ ซึ่งแม่นผู้ที่พวกเฮาหนีฮ้อนมาเพิ่งเย็น จั่งมีการหนุนใจ มีความหวังที่มั่นคง ซึ่งมีตั้งไว้อยู่ต่อหน้าต่อตาพวกเฮา
ฮีบรู 6:19 ความหวังที่เฮายึดไว้ฮั้น เป็นสมอของจิตวิญญาณของเฮาที่คักแน่กับมั่นคง ซึ่งได้เข้าไปข้างหลังผ้าม่าน เข้าสู่ที่ศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ที่สุดอยู่ต่อหน้าพระเจ้าแล้ว
ฮีบรู 6:20 ที่ว่ามีผู้นำหน้าที่ได้เข้าไปก่อนเพื่อคนเฮาแล้ว คือพระเยซูคริสต์ ผู้ได้ฮับการแต่งตั้งให้เป็นมหาปุโรหิต ผู้สูงสุดที่นำเครื่องถวายฯ ฮั้นเพื่ออยู่ตลอดกาล ตามยศตำแหน่งของท่านเมลคีเซเดคฮั้น
////////// ////////// //////////