2 โครินธ์ – 2 Corinthians บทที่ 10

2 โครินธ์ 10:1 บัดนี้ ข้อย เปาโลนี้วอนขอพวกเจ้าโดยเห็นแก่การถ่อมสุภาพอ่อนโยนของพระคริสต์ ซึ่งส่วนข้อยเองกะถ่อมสุภาพตอนอยู่นำพวกเจ้า แต่มีใจกล้าตอนบ่ได้อยู่นำ

2 โครินธ์ 10:2 เอ่อ ข้อยขอร้องต่อพวกเจ้าแหน่ คือคั่นบ่จำเป็นข้อยบ่อยากแสดงความกล้าหาญออกมา บัดอยู่นำพวกเจ้า คือเป็นความกล้าหาญอย่างแน่วแน่ที่ข้อยอาจสิต้องแสดงต่อผู้ลางคนที่คาดคึดผิดว่า พวกเฮายังใซ้ซีวิตตามเนื้อหนัง

2 โครินธ์ 10:3 คือ แม้นว่าพวกเฮาอาจยังอยู่ในเนื้อหนังในโลกนี้กะแม่น แต่พวกเฮาบ่ได้ต่อสู้ตามเนื้อหนัง 

2 โครินธ์ 10:4 (ย้อนว่า เครื่องอาวุธสงครามของพวกเฮาฮั้น บ่แม่นอาวุธฝ่ายเนื้อหนังทางโลกนี้ แต่เป็นอาวุธที่เต็มไปด้วยฤทธานุภาพของพระเจ้า สามารถทำลายกองกำลังของศัตรูให้พังทลายลง)

2 โครินธ์ 10:5 คือมีซัยต่อข้อนึกคึดที่บ่มีสาระ กับต่อแนวใฝ่สูงคู่อย่างที่ยกโตขึ้น โต้แย้งขัดขวางความฮู้เถิงเรื่องพระเจ้า กับจับกุมความนึกคึดคู่อย่างให้อยู่ใต้การเซื่อฟังของพระคริสต์ 

2 โครินธ์ 10:6 แล้วพร้อมที่สิลงโทษเหตุการณ์ล่วงละเมิดคู่อย่าง บัดการเซื่อฟังของพวกเจ้าสมบูรณ์แล้ว 

2 โครินธ์ 10:7 พวกเจ้ามักสิออกการตัดสินตามที่ตาเห็นทางผิวนอกบ้อ คั่นผู้ใดมั่นใจว่าโตเองเป็นคนของพระคริสต์ กะให้เขาเข้าใจว่า เฮาเป็นคนของพระคริสต์คือจั่งเขา

2 โครินธ์ 10:8 คือแม้นว่าโตข้อยอาจสิอ้างอิงหลายเถิงสิทธิ์อำนาจฮั้น ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้มอบไว้ให้พวกเฮา ข้อยกะบ่เสียดาย นี้กะเพื่อเสริมสร้างพวกเจ้าให้เจริญขึ้น บ่แม่นเพื่อทำลายพวกเจ้าดอก

2 โครินธ์ 10:9 คือข้อยบ่อยากให้มันเบิ่งคือข้อยพวมข่มขู่พวกเจ้าให้เสียขวัญทางจดหมายดอก 

2 โครินธ์ 10:10 คือมีผู้ลางคนเว้าว่า “จดหมายของลาวคือจั่งมีน้ำหนักกับมีอำนาจหลาย แต่ท่าทางของโตลาวคืออ่อนกำลัง กับการเว้าของลาวกะเป็นตาหน่าย”

2 โครินธ์ 10:11 ข้อยว่า ให้ผู้ที่คึดจั่งซั้นเข้าใจไว้ว่า ลักษณะจดหมายของเฮาเป็นแบบใดตอนบ่อยู่นำ การเฮ็ดของพวกเฮากะสิเป็นแบบฮั้น ตอนมาฮอดแล้ว

2 โครินธ์ 10:12 คือพวกเฮาเห็นบ่สมควรที่สิเข้าหุ้นส่วนกับเขา หรือเทียบซั้นวรรณะกันกับผู้ลางคนฮั้นที่ยกย่องโตเอง คือบัดเขาถือกันว่าโตเองเป็นมาตรฐาน โดยการเปรียบเทียบกันและกัน กะแสดงว่าพวกเขาบ่มีปัญญา 

2 โครินธ์ 10:13 แต่ฝ่ายพวกเฮา เฮาสิบ่ยกย่องเถิงการงานของโตเกินขอบเขตที่ควร แต่อยู่ในขอบเขตตามขนาดที่พระเจ้าเห็นว่าสมควรที่สิโปรดให้พวกเฮา แล้วพวกเจ้ากะอยู่ในขอบเขตฮั้น 

2 โครินธ์ 10:14 คือพวกเฮาบ่ได้ล่วงขอบเขตของโตเองเลย (ปานว่าเฮาบ่มีสิทธิ์มาหาพวกเจ้า) คือแม่นพวกเจ้าล่ะ ที่พวกเฮาได้มุ่งหมายไว้ ที่สินำเอาข่าวประเสริฐของพระคริสต์มาหาแต่ตำอิด 

2 โครินธ์ 10:15 พวกเฮาบ่เคยอวดในผลงานนอกเขตงานของโตเองดอก คือบ่ได้อวดในผลงานของผู้อื่นๆ แต่เฮาหวังว่า บัดความเซื่อของพวกเจ้าเจริญขึ้นแล้ว สิเป็นสาเหตุให้พวกเฮาขยายเขตออกไปอีกได้ ย้อนพวกเจ้า 

2 โครินธ์ 10:16 กะเพื่อสิได้ประกาศข่าวประเสริฐออกไปในเขตต่างๆ อยู่ทางนอก บ่แม่นก้าวก่ายอวดในเขตผลงานที่คนอื่นได้เฮ็ดฮั้น 

2 โครินธ์ 10:17 แต่ฝ่ายผู้ที่โอ้อวดฮั้น กะให้เขาโอ้อวดในองค์พระผู้เป็นเจ้าเด้อ

2 โครินธ์ 10:18 ย้อนว่า บ่แม่นคนที่แนะนำรับรองโตเอง ที่สมควรสินับถือ แต่คนที่องค์พระผู้เป็นเจ้ารับรอง เป็นผู้ที่น่านับถืออีหลี
////////// ////////// //////////