ลูกา – Luke บทที่ 4

ลูกา 4:1 แล้วหว่างฮั้น พระเยซูซึ่งเต็มด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ได้หลบคืนมาแต่ไปหาโยฮันอยู่แม่น้ำจอร์แดน แล้วพระวิญญาณได้นำพาเพิ่นออกไปอยู่ในถิ่นแห้งแล้งหม่องเปลี่ยวที่บ่มีคนอยู่

ลูกา 4:2 แล้วจั่งถืกมารซาตานทดลองใจอยู่ฮั่นเป็นเวลาสี่สิบมื้อสี่สิบคืน แล้วหลังจากฮั้นมาพระเยซูกะหิวข้าวแฮงหลาย ย้อนว่าบ่ได้กินอีหยังเลยตลอดสี่สิบมื้อฮั่น

ลูกา 4:3 แล้วมารซาตานเลยเว้าท้าทายว่า “คั่นเจ้าเป็นพระบุตรของพระเจ้าอีหลีเป็นหยังคือบ่บันดาลเอาก้อนหินนำหมู่นี้ให้เป็นแนวกินแหน่”

ลูกา 4:4 แต่พระเยซูตอบมันว่า “มีคำของพระเจ้าที่เขียนไว้ว่า ‘คนเฮาสิบ่ได้เลี้ยงซีวิตด้วยแนวกินอย่างเดียว แต่ด้วยพระคำของพระเจ้าเมิ้ดคู่ตอนนำ'”

ลูกา 4:5 แล้วมารซาตานกะพาพระเยซูขึ้นไปอยู่หม่องสูงๆ ให้เพิ่นเบิ่งอาณาจักรทั่วโลกทั้งเมิ้ดในกระพริบตาเดียว

ลูกา 4:6 แล้วมันบอกพระเยซูว่า “สิทธิ์อำนาจนี้เฮาสิมอบให้เจ้าได้ พร้อมทั้งศักดิ์ศรีของมัน ย้อนว่า เฮาได้ฮับมอบเป็นของเฮาผู้เดียว แล้วเฮาสิให้ใผกะได้ตามใจมักของเฮา

ลูกา 4:7 “จั่งซั้น คั่นเจ้าเพียงแต่กราบไหว้บูซาเฮาซื่อๆ กะสิเป็นของเจ้าเมิ้ด”

ลูกา 4:8 แต่พระเยซูตอบมันว่า “ไอ้ซาตาน ไปอยู่ข้างหลังเฮาแม่ะ มีคำของพระเจ้าเขียนไว้ว่า เจ้าสิกราบไหว้บูซาแต่พระผู้เป็นเจ้าของเจ้า แล้วฮับใซ้แต่เพิ่นผู้เดียวท่อฮั้น”

ลูกา 4:9 แล้วมารซาตานได้พาพระเยซูไปกรุงเยรูซาเล็ม ขึ้นไปวางเพิ่นลงอยู่เทิงยอดหลังคาพระวิหาร แล้วเว้าท้าทายพระเยซูอีกว่า “คั่นเจ้าเป็นพระบุตรของพระเจ้าอีหลีกะโตนลงไปทะแหม้

ลูกา 4:10 คือมีพระคำเขียนไว้ว่า “พระเจ้าสิให้พวกเทวทูตของเพิ่นเบิ่งแยงฮักษาเจ้าไว้

ลูกา 4:11 เอามือโจมไว้บ่ให้ตีนเจ้ากระแทกหิน'”

ลูกา 4:12 แต่พระเยซูได้ตอบมันว่า “มีพระคำเขียนไว้ว่า “อย่าลองดีพระผู้เป็นเจ้า ผู้เป็นนายของเจ้าเด้อ”

ลูกา 4:13 พอมารซาตานพยายามล่อใจพระเยซูตามกลอุบายของมันเมิ้ดแล้ว มันกะหนีไปคราวหนึ่งคอยถ้าโอกาสใหม่

ลูกา 4:14 แล้วพระเยซูกะคืนเมือเขตกาลิลี เต็มไปด้วยฤทธิ์อำนาจพระวิญญาณของพระเจ้า แล้วซื่อเสียงของเพิ่นกะได้ส่าลือไปทั่วเขตอ้อมแอ้มแถวฮั้น

ลูกา 4:15 แล้วพระเยซูกะได้เริ่มสั่งสอนตามธรรมศาลาของเขาอยู่แถวฮั่น แล้วเมิ้ดคู่คนจั่งได้ยกย่องเพิ่น

ลูกา 4:16 แล้วพระเยซูไปฮอดบ้านนาซาเร็ธ เป็นหม่องที่เพิ่นเคยอยู่แต่น้อย พอฮอดมื้อพักงานของพวกอิสราเอล เพิ่นได้เข้าไปในธรรมศาลาตามที่เคยเฮ็ดมา แล้วได้ยืนขึ้นเพื่อสิอ่านพระคำ

ลูกา 4:17 แล้วมีผู้เอาม้วนคัมภีร์โบราณยื่นให้พระเยซู เป็นหนังสืออิสยาห์ผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้า พระเยซูกะผื่อออกหาข้อความหม่องที่มีเขียนไว้ว่า

ลูกา 4:18 “พระวิญญาณของพระเจ้ากะอยู่นำผู้ข้า ย้อนว่าพระเจ้าได้ตั้งผู้ข้าหนิ ไว้เป็นผู้นำข่าวดีของเพิ่นมาบอกให้คนทุกข์คนยากฟัง กับประกาศปล่อยเชลยทั้งหลายที่ถืกมารซาตานจับขังไว้ กับปัวคนตาบอดให้เห็นฮุ่งได้ กับปล่อยคนที่ถืกกดขี่ข่มเหงให้มีเสรีภาพ

ลูกา 4:19 “พร้อมประกาศเถิงปีฤกษ์ที่พระเจ้าเลือกไว้ว่าสิมาโปรด”

ลูกา 4:20 พออ่านแล้ว พระเยซูกะม้วนหนังสือฮั่นส่งคืนให้เจ้าหน้าที่ธรรมศาลา แล้วกะไปนั่งอยู่ ตาคู่คนที่อยู่ในฮั่นกะพากันจึ้งเบิ่งเพิ่น

ลูกา 4:21 แล้วพระเยซูบอกเขาว่า “คำทำนายของอิสยาห์ที่เฮาอ่านให้ฟังหนิได้เป็นไปแล้ว ได้ฮอดมื้อฮอดยามมันแล้วในมื้อนี้”

ลูกา 4:22 บัดนี้ คู่คนอยู่ฮั่น ได้ซมเซยยกย่องพระเยซู แปลกใจเป็นตางึดในความเว้าอันเพราะหูเป็นตาฟังของเพิ่น พวกเขากะเลยถามกันว่า “ผู้นี้บ่แม่นลูกซายของโยเซฟบ้อ”

ลูกา 4:23 แล้วพระเยซูบอกเขาว่า “เดี๋ยวนี้พวกเจ้าเว้าดีอยู่ดอก แต่ต่อไปนี้สิเว้าว่า ‘เจ้าผู้เป็นนายแพทย์เลิศให้ปัวโตเองในถิ่นของเจ้าหนิซะ คือจั่งที่เฮาได้ข่าวว่าเคยเฮ็ดในเมืองคาเปอร์นาอุม'”

ลูกา 4:24 แล้วเพิ่นบอกว่า “แท้จริงแล้ว บ่เคยมีผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้าจักคนที่ไทบ้านไทเมืองของเขาที่เคยยอมฮับนับถือในถิ่นฐานของโต

ลูกา 4:25 “เฮาสิเว้าตามซื่อนี่ล่ะ ในสมัยเอลียาห์ฮั้น ตอนแผ่นดินอิสราเอลเกิดแห้งแล้งไปทั่ว คือฝนบ่ตกอยู่สามปีหกเดือน จั่งเกิดการอดอยากหมากหิว แล้วยามฮั้นมีแม่ม่ายหลายคนในอิสราเอล

ลูกา 4:26 “แต่พระเจ้าบ่ได้ใซ้เอลียาห์ไปซ่อยพวกแม่ม่ายพวกฮั่นเลย มีแต่ใซ้ลาวไปซ่อยแม่ม่ายผู้หนึ่งอยู่บ้านศาเรฟัทในแขวงเมืองไซดอน

ลูกา 4:27 “แล้วในสมัยเอลีซา ผู้เป็นปากเป็นเสียงของพระเจ้าฮั่น มีหลายคนในอิสราเอลเป็นขี้ทูต แต่พระเจ้าบ่ได้ใซ้เอลีซาให้ปัวพวกเขาจักคนเลย มีแต่ใซ้ไปซ่อยปัวนาอามาน ซึ่งเป็นผู้บัญชาการกองทัพในประเทศซีเรีย”

ลูกา 4:28 บัดนี้ พอพวกคนที่อยู่ในธรรมศาลาฟังพระเยซูเว้าแนวนี้แล้ว เขากะเกิดอยากฮ้ายอย่างแฮง

ลูกา 4:29 แล้วเขาจั่งลุกขึ้นขับไล่พระเยซูให้ออกจากเมืองเขา นำไปฮอดหน้าผาอยู่แคมเมือง ว่าสิโยนเพิ่นลงไปเลย

ลูกา 4:30 แต่พระเยซูได้ย่างผ่ากลางพวกเขา ไปตามทางของเพิ่นต่อ

ลูกา 4:31 แล้วพระเยซูได้ไปเมืองคาเปอร์นาอุมอยู่เขตกาลิลี แล้วได้สอนพวกเขาในมื้อพักงาน

ลูกา 4:32 แล้วเมิ้ดคู่คนที่ได้ฟังกะเป็นตางึด ย้อนเพิ่นสั่งสอนอย่างมีสิทธิ์อำนาจอีหลี

ลูกา 4:33 บัดนี้มีซายผู้หนึ่งในธรรมศาลา มีผีโสมมเข้าสิง แล้วได้พาออกปากฮ้องอย่างแฮงว่า

ลูกา 4:34 “โอ้ย พระเยซูซาวนาซาเร็ธเอ้ย ขออย่ามายุ่งกับพวกผู้ข้าท้อน พวกผู้ข้ามีอีหยังกับท่านบ้อ สิมาทำลายพวกผู้ข้าบ้อ พวกผู้ข้าฮู้จักท่านแล้ว ท่านคือผู้บริสุทธิ์ของพระเจ้าผู้ฮั่นล่ะ”

ลูกา 4:35 แล้วพระเยซูได้ห้ามมันไว้ว่า “เงียบแมะ ออกมาจากเขาเดียวนี้” พอพระเยซูสั่งแล้ว มันกะเฮ็ดให้ซายผู้ฮั้นล้มลง แต่มันบ่ได้เฮ็ดอีหยังใส่เขา

ลูกา 4:36 บัดนี้ เมิ้ดคู่คนอยู่ฮั่นกะงึดอย่างใหญ่ ต่างคนต่างเว้าว่า “ความเว้าของคนนี้เป็นจั่งใดคือมีฤทธิ์มีเดชแท้ เพิ่นสั่งพวกผีโสมม แล้วมันกะออกมาโลด”

ลูกา 4:37 แล้วซื่อเสียงของพระเยซูได้ส่าลือไปทั่วคู่หม่องในเขตอ้อมแอ้มแถวฮั้น

ลูกา 4:38 บัดนี้ พระเยซูกะออกจากธรรมศาลา แล้วเข้าไปเฮือนของซีโมน คือแม่เฒ่าของซีโมนเป็นไข้แฮง แล้วเขาได้ขอให้พระเยซูมาปัวลาว

ลูกา 4:39 พระเยซูกะเลยไปยืนอยู่ใกล้แม่เฒ่าของซีโมน แล้วสั่งห้ามพิษไข้ มันกะเลยออกจากโตลาว ลาวเลยลุกขึ้นโลดฮับใซ้พวกคนที่อยู่ฮั่น

ลูกา 4:40 พอยามมื้อแลง ผู้ใดที่มีพ่อแม่พี่น้องเจ็บเป็นเอ็นอุ่นย้อนมีโรคมีภัยต่างๆ กะได้พากันมาหาพระเยซู แล้วเพิ่นกะเอามือวางใส่คู่คน ปัวให้เซาเป็นดีเมิ้ด

ลูกา 4:41 ผู้ใดถืกผีเข้าสิงอยู่ ผีฮั้นกะออกมาพร้อมฮ้องกันว่า “เจ้าเป็นพระบุตรของพระเจ้า เจ้าเป็นพระบุตรของพระเจ้า” แต่พระเยซูห้ามมันไว้บ่ให้เว้า ย้อนว่าพวกมันฮู้จักว่าพระเยซูเป็นพระคริสต์ พระผู้โปรดที่ลงมาโปรดคนบาป

ลูกา 4:42 พอตื่นมื้อเซ้ามา พระเยซูกะได้ออกไป แล้วแวะเข้าอยู่หม่องเงียบๆ หม่องหนึ่ง แต่ไทบ้านไทเมืองกะได้นำหาเพิ่นจนพ้อ แล้วพยายามให้เพิ่นคืนเมือนำ บ่อยากให้เพิ่นหนีจากเขา

ลูกา 4:43 แต่ว่าพระเยซูบอกพวกเขาว่า “เฮาจำเป็นต้องไปบอกเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าให้พวกไทบ้านไทเมืองอื่นๆ ฮู้จักนำ คือพระเจ้าได้ใซ้เฮามาย้อนเหตุนี้ล่ะ”

ลูกา 4:44 แล้วพระเยซูกะได้ออกไปบอกไปสอนเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าให้คนฟังตามธรรมศาลาในเขตกาลิลี
////////// ////////// //////////