มาระโก – Mark บทที่ 5

มาระโก 5:1 พอพระเยซูกับพวกลูกศิษย์ข้ามทะเลกาลิลีแล้ว กะเข้าไปอยู่แผ่นดินของชาวกาดารา

มาระโก 5:2 แล้วพอเพิ่นขึ้นจากเฮือ หว่างฮั้นพอดีมีซายคนหนึ่งออกมาจากพวกอุโมงค์ฝังศพมีผีโสมมเข้าสิง ได้มาหาเพิ่น

มาระโก 5:3 ซึ่งคนฮั้นอาศัยอยู่ตามอุโมงค์ฝังศพ กับบ่มีใผสิผูกมัดตัวเขาไว้ได้เลย แม้นแต่ล่ามโซ่ไว้กะยังบ่อยู่ 

มาระโก 5:4 ย้อนว่าเคยล่ามโซ่ใส่หลายเทื่อมาแล้ว เขากะหักโซ่กับฟาดตรวนให้หักเป็นซิ้นส่วน แล้วบ่มีใผสามารถเฮ็ดให้เซื่องให้เซาได้ 

มาระโก 5:5 แล้วทั้งกลางเว็นกับกลางคืน หาลางเทื่อเขากะขึ้นไปอยู่ในภูเขา ลางเทื่ออยู่ตามอุโมงค์ แล้วลางเทื่อฮ้องไห้เอาหินมาปาดมาเซือดโตเอง

มาระโก 5:6 แต่บัดพอเขาเห็นพระเยซูอยู่แต่ไกลๆ เขากะแล่นเข้ามาเคารพบูซาเพิ่น

มาระโก 5:7 แล้วเขาได้ฮ้องเสียงดังว่า “ข้าแต่พระเยซูพระบุตรของพระเจ้าผู้สูงสุดเอ้ย ผู้ข้ามีอีหยังเกี่ยวข้องกับท่านบ้อ ผู้ข้าขอในพระนามของพระเจ้าอย่าสู่ทรมานผู้ข้าท้อน” 

มาระโก 5:8 ที่ผีเว้าแนวนี้ ย้อนว่าพระเยซูได้สั่งมันว่า “อ้ายผีโสมม ให้มึงออกมาจากคนนี้เด้อ” 

มาระโก 5:9 แล้วเพิ่นถามมันว่า “มึงชื่ออีหยัง” มันตอบว่า “ชื่อกอง ย้อนว่าพวกผู้ข้ามีหลายโตนำกัน” 

มาระโก 5:10 แล้วมันได้อ้อนวอนเพิ่นหลายเทื่อ เพื่อบ่ให้ไล่มันออกจากแผ่นดินฮั้น 

มาระโก 5:11 บัดนี้อยู่บ่อนฮั้นมีหมูกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่ง พวมหากินอยู่ใกล้ภูเขา 

มาระโก 5:12 แล้วผีหมู่ฮั้นกะขอกับเพิ่นว่า “ขอให้ส่งพวกผู้ข้าเข้าไปอยู่ในหมูกลุ่มนี้ท้อน” 

มาระโก 5:13 แล้วพระเยซูได้อนุญาตให้มันโลด หมู่ผีโสมมฮั้นเลยออกจากคนฮั้นไป เข้าสิงอยู่ในกลุ่มหมู หมูกลุ่มฮั้นมีอยู่ประมาณ 2,000 โต บัดนี้พอผีเข้าหมูแล้ว หมูทั้งกลุ่มกะตื่นแล่นโดดหน้าผาหม่องซันๆ ลงไปในทะเลกาลิลี จมน้ำตายเมิ้ด

มาระโก 5:14 แล้วฝ่ายพวกคนเลี้ยงหมูต่างคนต่างหนีออกไป บอกเรื่องฮั้นทั้งในเมือง ทั้งบ้านนอกบ้านนานำ แล้วพวกไทบ้านไทเมืองกะได้ออกมาเบิ่งเหตุการณ์แนวที่เป็นไปฮั้น 

มาระโก 5:15 แล้วบัดพอพวกฮั้นได้มาหาพระเยซู กับได้เห็นคนที่ผีเคยเข้าสิงฮั้น พวมนุ่งผ้านั่งอยู่ มีสติอารมณ์ดี พวกเขาจั่งเกิดหย้านอย่างใหญ่

มาระโก 5:16 แล้วผู้คนที่ได้มาเบิ่งเหตุการณ์ฮั้น กะออกไปบอกผู้อื่นเถิงเรื่องคนที่ถืกผีโสมมเข้าสิง กับแนวที่เกิดกับกลุ่มหมูฮั้นนำ 

มาระโก 5:17 แล้วพวกคนอยู่ฮั้นกะพากันขอนำพระเยซูให้ออกไปจากเขตแดนเมืองของเขา

มาระโก 5:18 แล้วบัดเพิ่นพวมลงเฮือ คนที่ผีได้สิงมาก่อนฮั้น ได้อ้อนวอน ขอติดตามเพิ่นไปนำ

มาระโก 5:19 แต่ว่าพระเยซูบ่อนุญาต เลยบอกเขาว่า “ให้เมือบ้านซะ ไปหาพวกพ้องของเจ้าเด้อ แล้วบอกเขาเถิงแนวยิ่งใหญ่ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้เฮ็ดให้เจ้าเด้อ คือเพิ่นได้เมตตาเจ้าแล้ว” 

มาระโก 5:20 แล้วคนผู้ฮั้นได้ลาพระเยซู แล้วจั่งออกไปประกาศในบริเวณพื้นที่สิบเมืองทศบุรีฮั้น เถิงเรื่องอันใหญ่หลวงต่างๆ แนวที่เพิ่นได้เฮ็ดให้เขา แล้วเมิ้ดคู่คนอยู่ฮั้นกะแปลกใจเป็นตางึด 

มาระโก 5:21 แล้วบัดพระเยซูลงเฮือข้ามทะเลกาลิลี หลบไปฟากฝั่งพู้นแล้ว บัดเพิ่นยังอยู่ตะฝั่ง มีคนหลวงหลายได้โฮมกันเข้ามาหาเพิ่น

มาระโก 5:22 แล้ว นี่แน่ะ มีผู้หนึ่งในฝ่ายบริหารศาลาธรรมชื่อไยรัส พอได้เห็นพระเยซู ลาวกะกราบเท้าของเพิ่น

มาระโก 5:23 แล้วจั่งอ้อนวอนเพิ่นอย่างจริงจังว่า “ลูกสาวน้อย ของผู้ข้าป่วยเป็นไข้แฮงใกล้สิตายแล้ว ผู้ข้าจั่งขอฮ้องให้ท่านไปวางมือเทิงเขาแหน่ เพื่อเขาจั่งสิเซาเป็นไข้ มีซีวิตอยู่รอดต่ออีก”

มาระโก 5:24 แล้วพระเยซูเลยไปกับลาว แล้วจั่งมีคนหลวงหลายได้ตามไปจนแออัดเบียดเสียดเพิ่น

มาระโก 5:25 แล้วมีแม่ญิงคนหนึ่งมีอาการตกเลือดได้สิบสองปีมาแล้ว

มาระโก 5:26 แล้วนางฮั้นเคยลำบากหลายอันหลายแนวจากมือหมอหลายคน กับได้เสียเงินเสียทองจนเมิ้ดไป แต่กะบ่เซา ดีบ่ดีแฮงเป็นตื่ม 

มาระโก 5:27 บัดนางฮั้นได้ยินเถิงเรื่องพระเยซู นางกะย่างไปตามหลังพวกคนที่เบียดเสียดเพิ่น แล้วยื่อมือออกไปแปะใส่เสื้อคลุมยาวของเพิ่น

มาระโก 5:28 คือนางเคยเว้าในใจว่า “คั่นเฮาเพียงแต่แปะมือใส่เสื้อคลุมยาวของเพิ่น เฮากะสิเซาเป็นดีได้”

มาระโก 5:29 แล้วในยามฮั้นพอดี อาการเลือดตกของนางกะแห้งลงโลด แล้วนางกะฮู้สึกโตว่าอาการฮั้นเซาคักแล้ว 

มาระโก 5:30 แล้วในหว่างฮั้นพอดี พระเยซูได้ฮู้เมื่อโตว่ามีพลังได้ออกจากโตเพิ่นไป จั่งเหลียวหลังเบิ่งหมู่คนหลวงหลายฮั้นที่เบียดเสียดเพิ่น จั่งถามว่า “แม่นใผเอามือแปะใส่เสื้อของเฮา” 

มาระโก 5:31 แล้วพวกลูกศิษย์กะเว้ากับเพิ่นว่า “ท่านเอ้ย เห็นบ้อ มีคนหลวงหลายพวมเบียดเสียดท่านอยู่ แล้วท่านยังสิถามอีกบ้อ ว่า “แม่นใผเอามือแปะใส่เฮา”

มาระโก 5:32 แล้วเพิ่นได้เหลียวเบิ่งล้อมรอบอีก จั่งเห็นนางผู้ฮั้นที่ได้แปะมือใส่เพิ่น

มาระโก 5:33 บัดนี้ นางฮั้นเกิดหย้านจนโตสั่นทึดๆ ย้อนได้ฮู้ว่านางเองเป็นผู้ฮั้นที่ได้ฮั้บการปัว จั่งได้มากราบลงต่อหน้าเพิ่น แล้วเว้าความจริงปันเพิ่นฟังเรื่องของนางเมิ้ดคู่แนว

มาระโก 5:34 แล้วพระเยซูได้บอกนางว่า “ลูกสาวเอ้ย ที่เจ้าเซาอาการฮั้นกะย้อนความเซื่อไว้วางใจของนาง ให้ไปด้วยความสงบสุขเถอะ กับให้เซาเป็นดีเด้อ” 

มาระโก 5:35 พอบัดพระเยซูยังเว้ากับนางอยู่ ได้มีผู้ลางคนออกจากบ้านของนายบริหารศาลาธรรม บอกลาวว่า “ลูกสาวของเจ้าตายแล้ว บ่ต้องรบกวนอาจารย์อีกดอก” 

มาระโก 5:36 พอพระเยซูได้ยินแนวที่เขาว่าฮั้น เพิ่นจั่งบอกนายบริหารศาลาธรรมว่า “อย่าหหย้านเลย ให้เซื่อวางใจท่อฮั้นเด้อ” 

มาระโก 5:37 แล้วพระเยซูสั่งไว้บ่ให้ผู้ใดตามเพิ่นไป มีแต่เปโตร ยากอบ กับยอห์น น้องซายของยากอบท่อฮั้น

มาระโก 5:38 แล้วบัดเพิ่นฮอดเฮือนนายบริหารศาลาธรรมแล้ว กะเหลียวเบิ่ง ได้เห็นมีการวุ่นวาย มีแต่คนฮ้องไห้คร่ำครวญหลาย

มาระโก 5:39 แล้วบัดเพิ่นเข้าไปจั่งถามพวกเขาว่า “พวกเจ้าฮ้องไห้วุ่นวายหลายย้อนหยัง นางน้อยฮั้นบ่ตายดอก แต่นอนหลับอยู่ซื่อๆ” 

มาระโก 5:40 แล้วพวกเขากะพากันหัวเราะเยาะเย้ยเพิ่นอย่างใหญ่ แต่บัดเพิ่นให้พวกเขาออกไปแล้ว เพิ่นจั่งนำเอาพ่อแม่ของนางน้อยกับพวกลูกศิษย์ที่อยู่กับเพิ่น เข้าไปในบ่อนที่นางน้อยอยู่ 

มาระโก 5:41 แล้วเพิ่นได้จับมือนางน้อยฮั้น เว้ากับนางว่า “ทาลิธา คูมิ” แปลว่า “ธิดาน้อยเอ้ย เฮาบอกเจ้าให้ลุกขึ้นเด้อ” 

มาระโก 5:42 แล้วในยามฮั้นพอดี นางน้อยกะลุกขึ้นย่างออกไป โดยว่านางน้อยฮั้นอายุได้สิบสองปีแล้ว บัดนี้เมิ้ดคู่คนกะแปลกใจเป็นตางึดอย่างใหญ่ 

มาระโก 5:43 แล้วเพิ่นได้สั่งพวกเขาอยู่ฮั้นไว้ บ่ให้ผู้ใดฮู้เถิงแนวที่เป็นไปนี้ แล้วได้บอกอีกว่า ควรสิเอาแนวกินมาให้นางน้อยกินซะ
////////// ////////// //////////