มัทธิว – Matthew บทที่ 17

มัทธิว 17:1 แล้วพออยู่มาอีกหกมื้อ พระเยซูได้พาเปโตร ยากอบ กับยอห์น น้องซายของยากอบฮั้น ขึ้นภูเขาสูงๆ ไปหม่องบ่มีคนอยู่

มัทธิว 17:2 พอฮอดแล้ว โตของเพิ่นกะเปลี่ยนสภาพต่อหน้าต่อตาเขา หน้าของเพิ่นกะออกแสงจ้าคือปานตะเว็น แล้วเสื้อคลุมของเพิ่นกะขาวจั๊วะคือปานแสงสว่าง

มัทธิว 17:3 แล้วนี่แน่ะ โมเสสกับเอลียาห์กะมาปรากฎอยู่ต่อหน้าเขา พวมเว้าอยู่กับเพิ่น

มัทธิว 17:4 ส่วนเปโตรได้เว้ากับพระเยซูว่า “ท่านเจ้าข้า มันกะดีหลายที่พวกผู้ข้าอยู่นี่นำ คั่นท่านต้องการ พวกผู้ข้าสิเฮ็ดเพิงสามหลังไว้อยู่พี่ สำหรับท่านหลังหนึ่ง สำหรับโมเสสหลังหนึ่ง สำหรับเอลียาห์หลังหนึ่ง”

มัทธิว 17:5 พอเปโตรเว้ายังบ่ทันขาดคำ นี่แน่ะ มีเมฆซึ่งสว่างจ้ามาปกพวกเขาไว้ แล้วนี่แน่ะ มีเสียงของผู้มีอํานาจเว้าออกมาจากเมฆฮั้นว่า “ผู้นี้เป็นลูกที่ฮักแพงของเฮา เฮาพอใจในผู้นี้หลาย ให้ฟังเพิ่นเอาเด้อ”

มัทธิว 17:6 ฝ่ายพวกลูกศิษย์ บัดได้ยินจั่งซี้กะเกิดหย้านหลายจั่งกราบลงจำดิน 

มัทธิว 17:7 แล้วพระเยซูมาเอามือแตะพวกเขา แล้วเว้าว่า “ให้ลุกขึ้นซะ อย่าสู่หย้านเลย”

มัทธิว 17:8 แล้วบัดพวกเขาเงยหน้าขึ้นเบิ่ง กะบ่ได้เห็นใผ เห็นแต่พระเยซูท่อฮั้น

มัทธิว 17:9 แล้วบัดพวมลงมาจากภูเขาฮั้น พระเยซูบอกพวกลูกศิษย์ไว้ว่า “นิมิตที่พวกเจ้าได้เห็นหนิ อย่าสู่บอกผู้ใดเลย จนกว่าเฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์สิเป็นขึ้นมาจากตาย” 

มัทธิว 17:10 พวกลูกศิษย์กะเลยถามเพิ่นว่า “เป็นหยังพวกเสมียนฯ จั่งเห็นว่า จำเป็นเอลียาห์สิต้องมาก่อน”

มัทธิว 17:11 พระเยซูตอบเขาว่า “เอลียาห์ต้องมาก่อนกะแม่นอยู่ แล้วลาวสิเฮ็ดให้เมิ้ดคู่อันคู่แนวกลับคืนสู่สภาพเดิม

มัทธิว 17:12 แต่เฮาบอกพวกเจ้าว่า เอลียาห์ฮั้นได้มาฮอดแล้ว แล้วพวกเขาบ่ฮู้จักลาว แต่เขาได้เฮ็ดใส่ลาวตามใจมักของเขา แล้วพวกเขากะสิเฮ็ดใส่เฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์ตามใจมักคือกัน”

มัทธิว 17:13 บัดนี้พวกลูกศิษย์เข้าใจว่าพระเยซูได้เว้ากับเขาเล็งเถิงโยฮันผู้ให้ฮับพิธีจุ่มน้ำฮั้น

มัทธิว 17:14 แล้วบัดพระเยซูกับพวกลูกศิษย์มาเถิงหมู่คนหลวงหลายแล้ว มีซายคนหนึ่งมาหาเพิ่น คุกเข่าลงเว้านำเพิ่นว่า

มัทธิว 17:15 “ท่านเจ้าข้า ขอเมตตาลูกซายของผู้ข้าท้อน คือเขาเสียจริตเป็นบ้าแล้ว เป็นทุกข์เป็นยากหลายขนาด ลางเทื่อกะตกใส่ไฟ ลางเทื่อกะตกน้ำ 

มัทธิว 17:16 ผู้ข้าได้พาเขามาหาพวกลูกศิษย์ของท่าน แต่ลูกศิษย์ปัวบ่ได้”

มัทธิว 17:17 พระเยซูตอบว่า “โอ้ คนเลวทรามในยุคที่ขาดความเซื่อแท้ เฮาสิต้องอยู่กับพวกเจ้าโดนนานอีกส่ำใด แล้วสิต้องทนเอาพวกเจ้าหนิไปฮอดใส ให้นำเด็กฮั้นมาหาเฮาเด้อ”

มัทธิว 17:18 แล้วพระเยซูได้สั่งผีฮั้นให้ออกจากเขาไป มันกะออกโลด แล้วเด็กกะเซาเป็นดีในยามฮั้นเลย

มัทธิว 17:19 หลังจากฮั้น พวกลูกศิษย์มาหาพระเยซูถามเป็นส่วนโตว่า “เป็นหยังพวกผู้ข้าขับไล่ผีฮั้นออกบ่ได้”

มัทธิว 17:20 แล้วพระเยซูตอบเขาว่า “เป็นย้อนความบ่เซื่อของพวกเจ้า เฮากะสิบอกความจริงให้พวกเจ้าโลด ว่าคั่นพวกเจ้ามีความเซื่อเพียงส่ำเม็ดมัสตาร์ดเม็ดเดียว เจ้าสิสั่งภูเขานี้ ‘ให้โยกย้ายจากหม่องนี้ไปหม่องพู้นเด้อ’ แล้วมันกะสิต้องโยกย้ายไปโลด แล้วสิบ่มีอีหยังที่สิเป็นไปบ่ได้สำหรับพวกเจ้าเลย

มัทธิว 17:21 แต่ผีแบบนี้สิบ่ออก เว้นแต่โดยการอธิษฐานเว้านำพระเจ้า กับการอดข้าวปลาอาหาร”

มัทธิว 17:22 แล้วยามที่พระเยซูกับพวกลูกศิษย์อยู่ในแคว้นกาลิลี เพิ่นได้บอกเขาว่า “เฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์สิต้องถืกทรยศมอบไว้ในเงื้อมมือของคน

มัทธิว 17:23 แล้วพวกเขาสิขึงไว้ประหารซีวิตของเฮา แต่ในมื้อที่สามเฮาสิเป็นขึ้นมาใหม่” พอฟังแล้วพวกลูกศิษย์กะเศร้าใจหลาย 

มัทธิว 17:24 แล้วบัดพระเยซูกับพวกลูกศิษย์มาเถิงเมืองคาเปอรนาอุม พวกคนเก็บเงินซ่อยบำรุงพระวิหาร ได้มาหาเปโตรถามว่า “อาจารย์ของเจ้าสิบ่เสียค่าบำรุงพระวิหารซ่อยสั่นบ้อ”

มัทธิว 17:25 เปโตรตอบพวกเขาว่า “เสียอยู่” แล้วพอเปโตรเข้าไปในเฮือน พระเยซูกะลัดถามลาวว่า “ซีโมนเอ้ย เจ้าคึดเห็นจั่งใด พวกกษัตริย์ทางแผ่นดินโลกนี้เคยเก็บภาษีกับค่าส่วยจากไผ เขาเก็บจากราษฎรในแผ่นดินของพวกเขาเองหรือจากคนอยู่ภายนอก”

มัทธิว 17:26 เปโตรตอบพระเยซูว่า “เก็บจากคนอยู่ภายนอก” พระเยซูจั่งบอกเขาว่า “คั่นจั่งซั้นลูกๆ ของกษัตริย์กะอิสระบ่ต้องเสีย

มัทธิว 17:27 จั่งใดก็ตาม เพื่อหมู่เฮาสิบ่เป็นอุปสรรคให้พวกเขาสะดุดใจ ให้เจ้าไปตกเบ็ดอยู่ทะเล บัดได้ปลาโตตำอิดกะให้เปิดปากของมัน แล้วสิเห็นเงินเหรียญหนึ่ง ให้เอาเงินฮั้นไปจ่ายพวกเขา บอกว่ามาจากเจ้ากับเฮากะเพื่อซ่อยบำรุงวิหารเด้อ”
////////// ////////// //////////